Klein gebaar, grote betekenis
Johan is chauffeur bij AutoMaatje in Lopik.
AutoMaatje is een vervoersdienst waarbij vrijwilligers minder mobiele inwoners van Lopik vervoeren.
Ze brengen mensen bijvoorbeeld naar de kapper, op bezoek bij familie, naar de supermarkt of naar een ziekenhuisafspraak. AutoMaatje rijdt niet alleen in Lopik, maar ook daarbuiten. Dit kan doordeweeks en in het weekend. De welzijnsorganisatie Pulse regelt de ritten. Zij zoeken een beschikbare chauffeur zodra iemand een rit aanvraagt.
Johan vindt het leuk om mensen te vervoeren. Hij houdt van autorijden en geniet van de omgeving. Hij vindt het ook dankbaar werk: "Mensen zijn blij dat ze geholpen worden. Je haalt hen uit hun isolement. Ze kunnen weer onder de mensen komen. Zonder AutoMaatje zouden ze soms nergens heen kunnen."
Johan was vroeger wethouder in Lopik. In die tijd heeft hij AutoMaatje naar de gemeente gehaald. Inmiddels is hij met pensioen. Hij wilde graag iets terugdoen voor de samenleving, maar dan wel op een manier die bij hem past. Hij wilde niet vastzitten aan vaste tijden of verplichtingen. AutoMaatje paste goed bij hem: "Als er een ritje binnenkomt en je kunt, dan rijd je, kan je niet, dan is dat ook prima."
Johan raadt het aan om vrijwilligerswerk te doen wat echt bij je past: "Er zijn wel 100.000 soorten vrijwilligerswerk. Het is belangrijk dat je iets kiest wat bij jouw persoonlijkheid, tijd en energie past. Het moet ook leuk zijn. Als jij plezier hebt in wat je doet, merkt de ander dat ook."
Tot slot wil Johan mensen die minder mobiel zijn aanmoedigen om AutoMaatje te gebruiken. Het is een goede manier om weer onder de mensen te komen.
Ga gewoon iets doen, want je krijgt er zoveel voor terug!
Koen maakt het verschil
Met taal en hart Koen uit Jaarsveld zet zich actief in voor Oekraïense vluchtelingen. Hij organiseert activiteiten en geeft bijles Nederlands. Tijdens zijn studie in Estland begon hij met vrijwilligerswerk. Daar kwam hij in contact met Oekraïense vluchtelingen. Hij gaf Estse taalles aan Oekraïense scholieren die waren gevlucht voor de oorlog. Ook sloot hij zich aan bij een Oekraïens koor. Later hielp hij mee met het maken van camouflagenetten voor het Oekraïense leger. Deze periode leverde hem veel warme herinneringen en blijvende contacten op.Terug in Nederland besloot Koen om zijn vrijwilligerswerk ten behoeve van Oekraïense vluchtelingen voort te zetten. Dankzij zijn ervaring als leraar Estse taal en zijn kennis van het Russisch, leek het hem een goed idee om deze mensen te helpen bij het leren van Nederlands. Wekelijks spreekt hij met een aantal van hen af om samen te oefenen.Koen droomt ervan om ooit een taalcafé op te zetten, waar vluchtelingen op een gezellige manier Nederlands kunnen oefenen met de lokale bewoners. Op dit moment verblijft hij in Zuid-Afrika, maar na zijn terugkomst gaat hij zeker weer door als vrijwilliger.
Lees het verhaal